Festa Junina en lelijke jurken

De eerste van juni: mijn tweede gastmoeder Cassia jarig. Mijn eerste verjaardag en o wat een feest! Geen zoetigheid maar zout. Tonijntaart, rijst en bonen. Was erg gezellig, 52 alweer. ''Parabéns pra você... lalalala''

Nu sinds een week of drie in een nieuw gastgezin, bestaat uit een hilarische moeder, een hard werkende vader, een studerend zusje en een sportschool broer. Maar kan zeker zeggen dat ik het goed naar mijn zin heb! Aangezien dat ze hier geen Engels spreken, word er alleen nog maar met handen en voeten gesproken. Nu 3 weken later, spreek ik al een aardig woordje Portugees. Kom er ook achter, dat als je kalm blijft en er niet achter aan gaat jagen, dat het toch een stuk sneller gaat. Gelukkig maar, begon me al zorgen te maken!

Het valt niet te geloven, had ook niet gedacht dat het er van zou komen, maar ik ga nu sinds ik een erg sportieve gastbroer heb iedere dag 2 uur naar de sportschool. De spierpijn valt niet te beschrijven maar de kilo's gaan er hard vanaf!

Ben in de tussentijd met mijn gastzusje mee geweest naar haar college in een andere stad. 5 uur opstaan en een uur met een vieze stink bus. Daarna gegeten bij de Mac Donalds en 's avonds hadden we een feestje in een club hier in mijn stad. Funk do Brasil. Interesse? Zoek maar op. Je kan lachen! Voor de wat ouderen onder ons, kan misschien wat ordinair over komen.

2 weken terug had ik overdag een project van de Rotary. Het werd georganiseerd vanuit het ziekenhuis maar mijn club was een onderdeel. Er werd gestreden tegen polio, hier in Brazilië is de gezondheidszorg niet al te goed. Dus er werden op straat druppeltjes uitgedeeld. Was toch wel speciaal om mee te maken. In de avond, ben ik met nog 10 andere vrienden naar Bauru gegaan en we hebben daar aan Paintball gegaan. Oef, heel wat goeie blauwen plekken overhouden.

Daarnaast valt het niet beschrijven hoe snel de tijd gaat. De maanden vliegen voorbij omdat ik er totaal niet blij stil staat. Heb hier mijn eigen leventje opgebouwd met nu 3 andere families, maar hier en daar speelt nog zeker heimwee, het missen van mijn lieve broers en zussen, moeders en vaders. Maar alsnog word van alles nu dubbel genoten en komt school er niet altijd van (sorry mam).

Ongeveer 2 weken terug ben ik met mijn eindexamen klas naar São Paulo geweest. Ontzettend interessant museum bezocht: Museu Lingua de Portuguesa. Daarna naar een gigantische shoppingmall, waar ze de ribben uit je lijf trekken zo duur en in de avond naar de musical van de Lion King. In eerste instantie zouden we naar Circus de Solei, maar daar waren niet genoeg kaarten voor, dus hebben ze geskipt.

Nu we in de maand juni zitten, is het hier een groot feest in Brazilië, country feesten en vooral heel veel dansen, vooral in mijn dorp/stad hier, ontkom je er niet aan! Het is een beetje te vergelijken met klompen dansen in Nederland. Afgelopen weekend hadden we hier een van die feesten in mijn stad. Op het grote plein waar ook altijd carnaval word gehouden, was het nu omgebouwd naar een wild western terrein, waar je dus ook raar werd aangekeken als je niet in je geblokte bloesje, cowboy hoed en vergeet dan ook de laarzen niet, aankwam zetten. Ik sliep dat weekend in een ander gezin en heb dus er een groot feest van gemaakt met mijn gastzus.

Aankomend weekend heb ik een groot feest in mijn school en dansen we quadrilhia, met ongeveer 50 leerlingen, dus 25 paren, arm en arm rondjes rennen in de meest lelijke kleding. We zijn nu al twee weken aan het oefenen op school. Zweet breekt me uit, als ik weet wat voor ongelofelijke schaamtelijke bedoeling het eigenlijk is, maar we gaan ervoor.

Morgen hebben we de ''belangrijkste'' Rotary meeting van het jaar: president wisseling. Manicure staat gepland, jurk ligt klaar, mijn schoenen zijn gepoetst, de pins op mijn blazer recht gehangen en het volkslied ingestudeerd. Heb de eer gekregen om de Braziliaanse vlag tedragen! Ook zal ik het Nederlandse volkslied zingen met de hand op mijn hart die ik ook met bloed, zweet en tranen heb ingestudeerd. Is toch niet makkelijk als ze alle 6 de coupletten van je willen horen..


Até logo é tchau!

Beijos,

Fieke